Heel lang heb ik een kinderwinkel in Apeldoorn gehad. Door het werk in mijn kinderwinkel werd ik vaak geconfronteerd met het perfecte plaatje. Hoewel er vaak achteloos werd gezegd “als het maar gezond is”, kreeg gezond dan verder eigenlijk geen invulling. Een echo van het geslacht maakte dat perfecte plaatje vaak compleet. Niet dat het garanties geeft…….
Uit ervaring weet ik dat een zwangerschap , een bevalling en een medische reis door de achtbaan slopend kunnen zijn. Niet weten wat er op je af komt, niet weten wanneer je uit kan stappen. Ik kon uiteindelijk na veel zorgen uitstappen en ‘normaal’ verder gaan. Maar ik realiseer me terdege dat er geen garanties zijn en dat het leven niet maakbaar is. Dat dat het leven misschien wel mooier maakt..
In 2005 werd Lukas geboren. Met zijn moeder Linda, bezocht hij regelmatig mijn kinderwinkel. Al snel werd ik betoverd door zijn zwarte babykrul en de sterretjes in zijn ogen. Dat hij Downsyndroom had, deed er eigenlijk niet toe Hij werd een welkome gast in de winkel en ik zag hem zich ontwikkelen van gemakkelijke baby tot eigenwijze kleuter. Het contact met Linda werd hechter en toen Lukas op de basisschool kwam waar ook mijn twee oudste kinderen zaten, ontstond er een vriendschap. Door onze vriendschap krijg ik regelmatig een kijkje in het leven met een kind met Down. Niet alleen het gezinsleven, maar ook de struggels, de reacties van de buitenwereld en de algemene opinie.
Het boek De Upside van Down, met daarin prachtige foto's van onder andere Lukas, lag ook bij ons in de winkel. Ik voelde me aangesproken door de boodschap van de Upside van Down. Toen er eens extra handen nodig waren bij een evenement van de stichting, werd ik geraakt door nog meer sterretjes in ogen, het pure zijn van de kinderen die ik ontmoette, zonder oordelen en het positieve gevoel dat mij dit bracht. En ik vroeg me af waarom we deze groep mensen in een hokje stoppen met een label beperkt erop…? Anders dan anders? Wat is anders, wat is gezond, wat is gewenst?
Wanneer ik in 2014 besluit ik te stoppen met mijn bedrijf ontstaat er tijd en ruimte om meer maatschappelijk betrokken te zijn: waar wil ik me hard voor maken, waar gaat mijn hart naar uit?
Terwijl ik weer mag ondersteunen bij een project van de stichting valt het kwartje: hier wil ik bij horen. Ik wilde graag iets voor de stichting betekenen, want inmiddels was mij wel duidelijk dat kinderen en mensen met Downsyndroom inderdaad een imago probleem hebben. Sindsdien werk ik voor- en achter de schermen regelmatig mee aan projecten van de Upside van Down. Na 5 jaar werd het tijd dit eens een naam te geven. Ik stel me daarom nu met trots voor als de nieuwe projectondersteuner van de Upside van Down!
Wilma Coopmans,
projectondersteuning